Deze vraag stelde ik van de week in een cursus. Vaak hoor ik namelijk dat ze jaloers zijn op resultaten van een ander, dat het ze niet lukt en dat de suikerpot toch echt veel lekkerder is als een gezonde maaltijd. Steeds hoor ik onzekerheden, frustratie en boosheid. En dan hoor ik ook weer het verdriet dat ze zo onzeker zijn, frustratie hebben en boos zijn. Concreet is het een kringetje van onmacht over hun eigen geluk. Laten we even duidelijk zijn dat overgewicht hebben echt niet enkel te maken heeft met wat stop je in je mond. Hyperinsulinemie, leptineresistentie, cortisol, oestrogeendominantie etc etc.; het zijn allemaal redenen dat afvallen niet altijd zomaar gaat. Maar het is ook zo dat als jij dat accepteert en jij weet dat de weg naar Rome op verschillende manieren bewandelt kan worden je deze dus ook kan bereiken. Als je maar wilt! Nee sterker als je deze ook maar gaat bewandelen! Stop met ‘ja maar’. Stop met excuses, stop met ‘het kan nu niet’. En dan bedoel ik dus niet dat je nu maar op regime moet gaan en niks meer in je mond moet stoppen. Nee, ga starten met het zoeken naar het probleem en ga die weg op. Loop langs boomstronken, kom wilde dieren tegen, wandel in stortbuien maar voel ook vooral de zon die af en toe schijnt door de bomen heen! En kom je er echt niet doorheen zoek je een andere weg. De manier waarop jij iets doet is namelijk niet altijd de enige manier! Accepteer dat het soms zwaar is en ga daar niet over piekeren. Het accepteren van het probleem is zoveel sterker! Geef jezelf een kwartier per dag om te piekeren en dan stop het dan weer in de doos voor de dag erop. Sta op, trek je wandelschoenen weer aan en wandel weer een stapje verder. Met af en toe een rust moment! Wandel jij met ons mee? Zie het maar als een vette survivaltocht…dan ben ik van de ehbo!
Liefs Anka
Comments